نامزدهای برترین دروازه‌بان و بازیکن سال ۲۰۱۸ فوتسال جهان به‌طور رسمی اعلام شدند که در بین 10 گزینه برتر در دو بخش بهترین گلر و بهترین بازیکن نام فرزانه توسلی و فاطمه اعتدادی دروازه‌بان و بازیکن تیم ملی بانوان ایران به چشم می‌خورد. ملی‌پوشان فوتسال ایران برای دومین بار پیاپی توانستند قهرمان آسیا شوند و به همین دلیل هم دو بازیکن ایرانی در جمع برترین‌های جهان جای گرفته‌اند. در همین راستا به سراغ یکی از ستاره‌های فوتسال ایران، آسیا و البته جهان رفتیم. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با فاطمه اعتدادی را در ادامه می‌خوانید.

انتخاب به‌عنوان یکی از 10 فوتسالیست برتر جهان افتخار بزرگی است. چه حسی دارید؟

خوشحالم بابت این اتفاق و خدا را شکر می‌کنم که بین 10 بازیکن برتر جهان قرار گرفتم. احساس می‌کنم این خوشحالی نه برای من که برای تمام تیم فوتسال ایران و افتخارش برای تمام کشور است. ان‌شاءالله در سال‌های بعد باز هم از عنوان قهرمانی خودمان در آسیا دفاع کنیم تا دیگر بازیکنان هم در این لیست قرار بگیرند. جا دارد به فرزانه توسلی هم که یکی از 10 گلر برتر جهان لقب گرفته تبریک بگویم. ضمن اینکه معتقدم لیاقت همه بازیکنان ما بود که در این لیست باشند و قرعه به نام من افتاد.

بعد از این اتفاق چه تغییری در زندگی ورزشی شما رخ خواهد داد؟

قطعا کار سخت‌تر می‌شود. به هر حال این عنوان بزرگی است و توقعات بالاتر می‌رود و باید سعی کنیم در اوج بمانیم اما باید مراقب باشیم درگیر غرور نشویم. سعی می‌کنم بیشتر از قبل تلاش کنم.

شهرزاد مظفر چقدر در این موفقیت تاثیر داشت؟

قطعا تاثیر بالایی داشت چون سه سال با ایشان در لیگ برتر کار کردم و چیزهای زیادی از ایشان یاد گرفتم. الان هم ناراحت هستیم که ایشان دیگر کنار ما نیستند و امیدوارم فرصتی پیش‌آید که باز هم کنار ما باشند.

و نقش صانعی؟

باید از آقای صانعی هم تشکر کنیم که واقعا تلاش زیادی برای ارتقای سطح فوتسال بانوان داشتند و کمک زیادی کردند که قهرمان شویم و امیدوارم از ایشان هم دوباره استفاده کنیم.

راز موفقیت فاطمه اعتدادی در چیست؟

تلاش، تلاش و تلاش!

انتظار شما از فدراسیون و مدیران ورزش چیست؟

امیدوارم باز هم بتوانند آقای صانعی را برای ما حفظ کنند و در کنارش یک مربی خوب خانم هم حضور یابد. هدف ما این است که جزء چهار تیم برتر دنیا شویم. بعد از قهرمانی آسیا کمی نادیده گرفته شدیم و توجهات نسبت به ما فروکش کرد و ظاهرا همه ما را فراموش کرده‌اند. امیدوارم حمایت‌ها بیشتر شود و این تیم به حال خود رها نشود. خانم مظفر که رفت، حداقل آقای صانعی را برای ما حفظ کنند.

و صحبت پایانی؟

از خانواده و از همسرم که همیشه پشتیبان من بودند و به من کمک فراوانی  کردند، تشکر می‌کنم. همین‌طور از تمام مربیانی که در این مدت به من کمک کردند.
 

نیم‌فصل اول لیگ برتر فوتبال به ایستگاه پایانی رسیده و شاید فرصت مناسبی باشد تا با صحبت با کارشناسان نقاط ضعف و قوت نیم‌فصل را بررسی کنیم.  بر همین اساس سراغ نیما نکیسا، دروازه‌بان اسبق پرسپولیس و تیم ملی رفتیم تا او در این‌باره صحبت کند که البته مسیر گفت‌وگو تا حدی تغییر و نکات جالبی را بیان کرد.  گفت‌وگوی «فرهیختگان» با نیما نکیسا را در زیر می‌خوانید.

ابتدا درباره نیم‌فصل اول لیگ برتر و دستاوردهای آن صحبت کنیم.

تنها چیزی که فوتبال ما را بدجور می‌رنجاند، کمبود نقدینگی است. اگر نقدینگی تیم‌ها مناسب باشد می‌توانند استراتژی بهتری برای گرفتن نتایج داشته باشند، ضمن اینکه به برخی بازیکنان خارجی بی‌کیفیت که چیزی هم به لیگ ما اضافه نمی‌کنند، بسنده نمی‌کنند. به‌طور مثال امروز تیمی مانند تراکتورسازی با وضعیت مالی مناسب فقط با جذب یکی، دو بازیکن مطرح و کارساز به‌طور کلی متحول شده و دوباره خودش را به مدعیان قهرمانی رسانده است.

هرچند همین تیم هم بابت نوع قراردادهایش با مشکلاتی مواجه شده است.

18 دوره از لیگ حرفه‌ای سپری شده اما فقط اسمش حرفه‌ای بوده و ایرادات بسیاری هنوز به آن وارد است. با این حال همین هم خیلی بهتر از گذشته است که در سیستم آماتور درجا می‌زدیم. البته شرایط نسبت به گذشته خیلی تغییر کرده و باید قبول کرد که کیفیت فوتبال در زمان ما خیلی بالاتر بود و هیجانش هم در آن دوران خیلی بیشتر بود.

به نیم‌فصل اول امسال لیگ برتر برسیم.

نقطه‌عطف رقابت‌های امسال در بعد بین‌المللی حضور پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان آسیا بود که به فوتبال ما خیلی کمک کرد. زمانی که برای توسعه فوتبال پایه از طرف فدراسیون فوتبال به مقر کنفدراسیون فوتبال آسیا در مالزی رفتیم، این موضوع خیلی بازتاب مثبتی داشت. این نشان می‌دهد از نظر بضاعت فردی و نیروی انسانی بسیار قوی هستیم اما از لحاظ سخت‌افزاری هنوز به جایگاه مناسبی نرسیده‌ایم یا هنوز تیم‌ها از عهده پرداخت مطالبات خود برنمی‌آیند، حتی برای سال‌های قبل. تمام تیم‌ها امروز بدهکار هستند.

در همین زمینه البته طی این سال‌ها مسائل بازدارنده زیادی مثل ایجاد کمیته تعیین وضعیت و... به وجود آمده است ولی هر روز تعداد تیم‌های بدهکار بیشتر می‌شوند.

همه این مسائل روی روند فوتبالی ما تاثیرگذار است. بازیکن با خودش فکر می‌کند اگر در زمین مصدوم شود، آیا تیمش تمکن مالی مناسبی دارد تا بتواند او را حمایت کند یا می‌تواند به موقع قراردادش را دریافت کند و از این دست مسائل که خواه‌ناخواه در روند تیم و فوتبال ایران موثر هستند. این مسائل در روحیه بازیکن تاثیر گذاشته و شاید از نظر کیفی موجب افت بازیکن و به‌تبع آن تیمش شود.

نیم‌فصل اول امسال چه دستاورد و تفاوت‌هایی با سال‌های گذشته داشت؟

باید به دوست خوبم یحیی گل‌محمدی تبریک بگویم. او با یک آرامش و یک اخلاق خوب و حسن‌برخورد موفق شد پدیده را به‌عنوان یک مدعی مطرح کرده و تیمش را تا صدر جدول برساند. هر هفته صحبت از این بود که پدیده بالاخره می‌بازد و امروز و فردا روندش متوقف می‌شود اما دیدید که این اتفاق نیفتاد و یحیی با مدیریت و درایتش توانست پدیده را در حد یک مدعی نگه دارد.

دیگر به چه نکاتی می‌توان اشاره کرد؟

می‌توانم به انتخاب نمازی برای ذوب‌آهن اشاره کنم. نمازی با اینکه یک مربی سطح بالایی است، اما مانند یک هندوانه دربسته بود. نمی‌خواهم از او ایرادی بگیرم یا قابلیت‌هایش را نقد یا نفی کنم اما او مربی‌ای نبود که در ایران امتحان پس داده باشد. او در مقطع کوتاهی دستیار کی‌روش بود اما این دلیل نمی‌شد که در ایران بتواند یک باشگاه را به موفقیت برساند.

قبول دارید در این زمینه و بحث پرورش مربی در فوتبال ایران مقداری سردر‌گم هستیم؟

درحال حاضر نظام آموزشی فوتبال ایران به سمت پرورش مربی حرکت کرده اما این سوال پیش می‌آید که مگر چند تیم فوتبال در این کشور داریم که این همه مربی تربیت می‌کنیم؟ مدرک A مربیگری خود را می‌گیرند که با آن کاسبی کنند یا یک شغل دیگر داشته باشند.

این درحالی است که در تربیت مدیران فوتبالی به‌شدت ضعف داریم.

درست است. به نظرم همان اندازه که به مربی نیاز داریم باید به همان اندازه به فکر پرورش مدیران فوتبالی باشیم. درحال حاضر چند درصد مدیران فعلی در لیگ برتر فوتبالی هستند؟ این موفقیت نیست بلکه یک عدم‌موفقیت است. مدیری مثل اسدی در تراکتورسازی فوتبالی فکر می‌کند و فوتبالی تصمیم می‌گیرد و بلد است چطور مدیریت بحران کند. الان هم که همه مدیران ما نتیجه‌گرا شده و خیلی زود می‌خواهند موفق شوند و خودشان را به هر نحوی نشان دهند.

به هرحال مدیری که تحت‌فشار باشد، نتیجه‌گرا می‌شود.

چرا باید همه‌چیز را بپذیریم؟ چرا یک مدیر وقتی فوتبالی نیست مدیریت یک تیم فوتبالی را می‌پذیرد؟ بگوید نمی‌توانم و تخصصم فوتبال نیست. به شخصه چند پیشنهاد خوب سینمایی دارم اما نپذیرفتم. مدتی برای تجربه‌اندوزی بازی در چند فیلم را تجربه کردم اما ادامه این کار می‌تواند به ضرر افراد تحصیلکرده در این زمینه باشد و چه‌بسا حتی نان آنها را هم قطع کند. من اگر خیلی هنر دارم می‌توانم در فوتبال برای خودم شرایط کاری ایجاد کنم. سرک‌کشیدن در کارهای دیگر شاید تا حدی جذاب باشد اما بعد از آن دیگر شغل فوق را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

یک صحبت هم درباره آسیب‌پذیری فوتبالیست‌های پایه کرده بودید که کلی خبرساز شد.

همین صحبت را در تلویزیون مسخره می‌کنند که این تعداد بازیکن ما معتاد شده‌اند. کاری به درصدها ندارم؛ اگر حتی یک نفر هم بیراهه رفته باشد باید بغض کنیم نه اینکه با آن شوخی کنیم. امروز تمامی استعدادها را شناسایی کرده و آنها را دنبال می‌کنیم و اگر از آنها خبری نباشد به سرعت واکنش نشان می‌دهیم. برای آنها با پول بیت‌المال هزینه می‌شود و نباید اجازه داد آنها به دلایل مختلف حذف شوند.

به‌عنوان سوال پایانی؛ مدعیان قهرمانی لیگ برتر بعد از نیم‌فصل مشخص شده‌اند؟

خیر. واقعا هنوز زود است در این خصوص فکر کنیم. تیم‌ها در نیم‌فصل اول یکدیگر را محک زده و در نیم‌فصل دوم یقه یکدیگر را خواهند گرفت.

استقلال بعد از دو برد پیاپی به شرایط خوبی رسیده و امیدها برای بازگشت این تیم به جمع مدعیان و روزهای خوب فصل گذشته زیاد شده است. بسیاری از ستاره‌های اسبق استقلال هم به آینده امیدوارتر شده‌اند. با این حال می‌گویند این تیم به حمایت و جذب بازیکن جدید هم نیاز دارد تا در نیم‌فصل دوم بتواند به جمع مدعیان اضافه شود. گفت‌و‌گوی «فرهیختگان» با محمد نوری، بازیکن سابق استقلال در همین خصوص را در ادامه می‌خوانید.

شرایط استقلال را بعد از دو پیروزی اخیر چطور ارزیابی می‌کنید؟

استقلال دو برد خیلی خوب را در دو بازی سخت به دست آورد. شرایطش نسبتا خوب است اما نمی‌توان گفت که شاگردان شفر صددرصد به شرایط ایده‌آل رسیده‌اند. آنها سرحال‌تر از بازی‌های قبلی در دو دیدار اخیر حضور یافتند اما این را باید قبول کنیم که ما در سه‌گانه زمین مشکل داریم و باید آن را در نیم‌فصل حل کنیم.

یکی از سخت‌ترین بازی‌های این تیم مقابل پدیده خواهد بود. پیش‌بینی‌تان چیست؟

من بازی این تیم مشهدی را مقابل سپاهان تماشا کردم، تیم بسیار خوبی است و استقلال بازی سختی را مقابل آنها در پیش خواهد داشت. فکر می‌کنم اگر استقلال بتواند مقابل پدیده پیروز شود، عیارش مشخص خواهد شد.

اکثر کارشناسان از عملکرد بازیکنان خارجی این فصل استقلال انتقاد می‌کنند. نظر شما چیست؟

بین این بازیکنان فقط طارق همام خوب است، دو بازیکن خارجی دیگر عملکرد خوبی ندارند و بازی خوبی در این تیم به نمایش نگذاشتند. گرو که باید گل بزند ولی این کار را نمی‌کند، نیومایر هم که باید بازی کند و به درد تیم بخورد که فقط این روزها روی نیمکت ذخیره‌هاست. نظر شخصی من  این است که این بازیکنان باید در نیم‌فصل از این تیم بروند.

بعید هم نیست همین اتفاق بیفتد و به جای آنها بازیکنی مثل جباروف برگردد!

برای من جای سوال است که چرا جباروف رفت که الان بخواهد برگردد. جباروف فصل گذشته عملکرد خیلی خوبی در استقلال داشت و الان هم باید ببینیم آیا همان کیفیت فصل گذشته را دارد یا خیر. امیدوارم حضور جباروف بتواند بخشی از مشکلات استقلال را در زمین حل کند.

درباره نیمکت‌نشینی خارجی‌ها گفتید. تبریزی هم با وجود رقم بالایی که برای پیوستن به استقلال داشت، نیمکت‌نشین است. علت را در چه می‌بینید؟

بازی‌های ذوب‌آهن را در فصل گذشته تماشا کردم، تبریزی در فصل گذشته هم عملکرد خوبی در تیم ذوب آهن نداشت و من علت آمدنش به استقلال را متوجه نشدم. او نتوانسته در این بازی‌هایی هم که در ترکیب تیم قرار گرفته و به میدان رفته خودش را نشان بدهد. او خوب گل نمی‌زند درحالی که فصل گذشته بازیکنی مثل تیام در استقلال حضور داشت که از همه جای زمین توپ را به گل تبدیل می‌کرد.

استقلال در لیگ در میانه‌های جدول قرار دارد، در جام حذفی از رقابت‌ها حذف شده و در آسیا هم در سخت‌ترین گروه قرار دارد. شرایط تیم را در ادامه چگونه ارزیابی می‌کنید؟

گروه استقلال در جام باشگاه‌های آسیا در فصل گذشته هم سخت بود اما اگر آنها بتوانند چهار بازیکن کلیدی به تیم اضافه کنند، شرایط‌شان خوب خواهد شد. استقلال در این فصل فقط در دو بازی آخر شرایطش خوب بوده است. من به عنوان بازیکنی که سابقه حضور در خط دفاع استقلال را داشتم می‌گویم که تیم در این منطقه از زمین هم دچار ضعف است. دانشگر و چشمی هردو دفاع‌های کندی هستند و اگر یک بازیکن سرعتی در زمین باشد کار آنها سخت خواهد شد، مثل بازی با سایپا.

به نظر شما شفر باید در استقلال بماند یا برود؟

درحال حاضر بهترین گزینه سرمربیگری استقلال شفر است. او تیم را به خوبی می‌شناسد و در فصل گذشته هم شرایط خوبی داشت. اگر یک‌سری افراد بگذارند و علیه تیم مصاحبه نکنند، تیم موفق خواهد شد، زیرا این تیم درحال حاضر فقط نیاز به آرامش دارد.

بعد از اینکه فدراسیون فوتبال کشورهای ایران و عربستان به‌خاطر برخی مناقشات سیاسی دو کشور با مشکلاتی در روابط با یکدیگر مواجه شدند، کنفدراسیون فوتبال آسیا از دو سال پیش تصمیم گرفت دیدارهای بین‌المللی نمایندگان دو کشور از سال 2016 در کشور ثالث برگزار شود. در رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا تیم‌هایی از دو کشور در گروه‌های مختلف با هم همگروه و مجبور شدند در سال‌های 2016 تا 2018 در کشور ثالث از یکدیگر میزبانی کنند. بعد از اینکه با شکایت فدراسیون فوتبال ایران پرونده این مناقشه به دادگاه عالی ورزش رفت، این امید وجود داشت این دادگاه تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا را وتو کرده تا میزبانی تیم‌های ایرانی و عربستانی در کشورهای یکدیگر از سر گرفته شود، اما این موضوع حداقل برای یک‌سال دیگر تمدید شد.

 قطر به‌جای عمان

طی سال‌های گذشته تیم‌های ایرانی حاضر در لیگ قهرمانان آسیا به دفعات کشور عمان را برای میزبانی از کشورهای عربستانی انتخاب کردند. البته چند باری نیز تیم‌هایی مانند پرسپولیس کشور قطر را برای میزبانی انتخاب کردند، هرچند طی همه این سال‌ها صحبت از گزینه‌هایی از آسیای میانه مانند تاجیکستان، ترکمنستان و حتی کشوری مانند کویت نیز به گوش می‌رسید، اما این اتفاق هرگز محقق نشد و همان تک‌گزینه عمان به‌دلیل روابط صمیمانه سیاسی دو کشور مهم‌ترین میزبان تیم‌های ایرانی ازعربستانی‌ها در لیگ قهرمانان آسیا باقی ماند. با این حال تجربه سه‌ساله میزبانی در عمان برای باشگاه‌های ایرانی چندان هم خوشایند نبوده و با توجه به گرانی پول این کشور، هزینه‌ها برای این تیم‌ها بسیار گران تمام می‌شود و اصلا برای آنها به‌صرفه نیست؛ ضمن اینکه سعودی‌ها در عمان طرفداران زیادی دارند! بنابراین تیم‌های ایرانی حاضر در رقابت‌های امسال در گام اول برای میزبانی از الهلال و الاهلی عربستان به‌دنبال تغییر کشور میزبان هستند و از قطر به‌عنوان گزینه اصلی این دو تیم برای میزبانی نام برده می‌شود. این در حالی است که اگر به هر دلیلی قطر به‌عنوان میزبان تیم‌های ایرانی انتخاب نشود، آنها درصدد انتخاب کویت برخواهند آمد.

نکته قابل توجه اینکه فعلا الهلال برای میزبانی از استقلال، امارات را انتخاب کرده و پیش‌بینی می‌شود الاهلی نیز برای میزبانی از پرسپولیس همین کشور را انتخاب کند.

برانکو ایوانکوویچ در پایان تمرین دیروز پرسپولیس در جمع خبرنگاران گفت: «به بازیکنانم‌ بابت همه نتایجی که کسب کردند تبریک می‌گویم. آنها هر چهار، پنج روز یک‌بار با مشکلاتی که دارند، بازی می‌کنند.»
وی درباره اعتراض‌هایش در نشست خبری بازی با ذوب‌آهن گفت: «تمام اتفاقاتی را که رخ می‌دهد می‌بینم. کار را به حداکثر سختی می‌رسانند تا پرسپولیس قهرمان نشود. از مساله داوری گرفته تا اجبار ما به بازی در تاریخ فیفادی از این قبیل اقدامات است. ما از اینکه هر چهار، پنج روز یک‌بار بازی کنیم ناراحت نیستیم اما در شرایط سخت‌تر از تیم‌های دیگر برایمان بازی می‌گذارند. موافق شکایت باشگاه از داوری‌ها هستم، چراکه همه‌چیز از حد و مرز خود گذشته است. ما فقط احترام می‌خواهیم. احترام به‌معنی فیرپلی است. هیچ کمکی نمی‌خواهیم.»
وی درمورد انتخاب لوکا مودریچ به‌عنوان بهترین بازیکن جهان ‌‌اظهار داشت: «از این مساله خوشحال هستم و به‌عنوان مربی سابق مودریچ از این بابت افتخار می‌کنم که در بخشی از زندگی ورزشی او تاثیرگذار بودم. به خودم افتخار می‌کنم که بازیکنانم بهترین می‌شوند. لوکا مودریچ در دنیا، بشار رسن در عراق، سیدجلال در ایران و علیرضا بیرانوند در آسیا. این افتخار بزرگی برای من است که با آنها کار می‌کنم.»

باشگاه استقلال طی اطلاعیه‌ای به‌شدت از صداوسیما انتقاد و اعلام کرد اعضای این باشگاه حق صحبت با دوربین‌های صداوسیما را ندارند، چراکه برای دومین مرتبه، رسانه ملی به‌جای استفاده از نام ایران برای تیم استقلال به نماینده کشورمان در لیگ قهرمانان آسیا، این باشگاه را استقلال تهران نامیده است و چنین اشتباهی پیش از این تکرار شده و باشگاه استقلال نیز مراتب اعتراض خود را بیان کرده بود و این موضوع مجددا از سوی رسانه ملی انجام شده است. باشگاه استقلال تاکید کرده تا زمانی که عذرخواهی رسمی تلویزیون از باشگاه و هواداران انجام نشود، هیچ‌کدام از اعضای باشگاه مصاحبه‌ای با هیچ‌یک از شبکه‌های تلویزیونی نداشته و هیچ‌کدام از شبکه‌های تلویزیونی اجازه حضور در کنفرانس‌های خبری قبل و بعد از مسابقه سرمربی آبی‌پوشان را نخواهند داشت.

بی‌‌تردید این روزها شجاع خلیل‌‌زاده مهم‌‌ترین بازیکن پرسپولیس است که توانسته با گل‌‌های سه امتیازی‌‌اش نقش مهمی در ماندن قرمزها در کورس قهرمانی ایفا کند. مدافعی که در لیگ قهرمانان آسیا توانست رکورد بیشترین دفع توپ را به خود اختصاص دهد و در مدت زمان حضورش در پرسپولیس به‌‌عنوان یک مدافع، گل‌‌های زیادی به ثمر رسانده که بیشتر از آمار برخی هافبک‌‌های تیم است! با این همه او از مدت‌‌ها قبل در لیست سیاه کی‌‌روش است و فرقی هم ندارد آماده باشد یا نباشد چراکه جایی در تیم‌‌ملی تحت هدایت سرمربی پرتغالی نداشته و ندارد. در همین خصوص به سراغش رفتیم تا نظر خودش را جویا شویم. گفت‌‌وگوی «فرهیختگان» با خلیل‌‌زاده را در ادامه می‌‌خوانید.

با وجود عملکرد فوق‌‌العاده‌‌ای که در پرسپولیس داری اما به تیم‌‌ملی دعوت نشدی، فکر می‌‌کنی تا چه زمانی از تیم‌‌ملی دور خواهی بود؟

من همیشه گفته‌‌ام که به دنبال بهترین عملکرد در پرسپولیس هستم و این برای من از هر چیزی مهم‌‌تر است. به‌‌عنوان یک بازیکن باید تلاش کنم ابتدا در تیم پرسپولیس موفق باشم؛ چراکه خوشحالی هواداران پرسپولیس برای من از هر چیزی مهم‌‌تر است و ما همیشه تلاش می‌‌کنیم تا هواداران را راضی نگه داریم.

با این حال بازی در تیم‌‌ملی چیز دیگری است!

اگر روزی به تیم‌‌ملی دعوت شدم با کمال میل مثل یک سرباز پیراهن تیم‌‌ملی را می‌‌پوشم و به آن پیراهن افتخار می‌‌کنم اما اگر هم به تیم‌ملی دعوت نشدم مثل یک هوادار از تیم‌ملی حمایت می‌‌کنم و مثل هر ایرانی دیگری از موفقیت‌‌های تیم‌ملی در جام ملت‌‌های آسیا خوشحال خواهم شد. بازی کردن در پرسپولیس افتخار خیلی زیادی دارد و کمتر از تیم‌ملی نیست و من درحال حاضر تلاش می‌‌کنم روند خوبی در پرسپولیس داشته باشم.

سپهر حیدری نیز در تلویزیون حمایت ویژه‌‌ای از تو انجام داد و جایت را در تیم‌ملی خالی دانست.

من این برنامه را ندیدم چون در زمان بازی بود اما وقتی فیلم آن را دیدم افتخار کردم و از آقای حیدری واقعا ممنون هستم که مثل همیشه شخصیت والای خودش را نشان داد. با آقای حیدری در مس کرمان هم همبازی بودیم و چه از نظر فنی و چه از نظر اخلاقی چیزهای زیادی از او یاد گرفتم و می‌‌توانم اذعان کنم که او یکی از باشخصیت‌‌ترین فوتبالیست‌‌های تاریخ ایران است. من و آقا‌سپهر خیلی خوب همدیگر را می‌‌شناسیم و اخلاق هم دست‌مان است. حیدری در پرسپولیس شماره ۳ می‌‌پوشید و من هم در پرسپولیس همین شماره را به تن می‌‌کنم و امیدوارم لایق شماره پیراهن او در پرسپولیس باشم. هواداران ما خاطرات خیلی خوبی از سپهر حیدری دارند چراکه او گل قهرمانی پرسپولیس را زده است.

تو هم مثل حیدری مدافع گلزنی هستی و در دو بازی اخیر هم دو گل سه امتیازی زدی. آن هم روی دو ارسال عالیشاه.

این یک مساله ساده است و اتفاق عجیبی نیست؛ چراکه موفقیت پرسپولیس از هر چیزی مهم‌‌تر است و در این شرایط فرق نمی‌‌کند که چه کسی گل بزند یا اینکه چه کسی پاس گل بدهد. مهم بردن پرسپولیس و گرفتن سه امتیاز است و در این شرایط هر بازیکنی گل بزند، فرق نمی‌‌کند.

انتهای آن نیم‌فصلی که یحیی گل‌محمدی هدایت پرسپولیس را برعهده داشت، پیش از آنکه یحیی مظلومانه کنار رود و علی دایی جایگزینش شود لیست خرید پرسپولیس مشخص شده بود. نفر اول آن لیست شجاع خلیل‌زاده بود. گویا خیلی هم زود با او توافق کرده و قرارداد هم بسته بودند. یحیی دیگر اعتمادی به بنگر نداشت و می‌خواست جایش را با یک مدافع جدید پر کند، مدافعی که اگرچه اشتباه کم نمی‌کرد اما همه خصوصیات یک مدافع مدرن را داشت. دست تقدیر اما شجاع را از پرسپولیس دور کرد. دایی اعتقادی به او نداشت و شجاع راهی سپاهان شد. آنقدری به پرسپولیس نزدیک شده بود که سپاهان برای استفاده از او ناچار شد رضایت پرسپولیس را جلب کند. حالا از آنها روز سال‌ها گذشته است. شجاع رفت سپاهان، بعد تراکتور، باز سپاهان و حالا در پرسپولیس و این روزها چیزی شبیه منجی پرسپولیس.

 سالی رویایی برای شجاع

حالا احتمالا هواداران پرسپولیس حسرت همه این سال‌های دوری را می‌خورند که چرا مدافعی به این خوبی را نداشته‌اند، در سال‌هایی که خیلی وقت‌ها مرکز خط دفاع شده بود پاشنه‌آشیل این تیم. اغراق نیست اگر بگوییم یکی از دلایل اصلی استواری پرسپولیس برانکو، در این سال سخت (در کنار جلال حسینی) شجاع خلیل‌زاده است؛ شجاعی که به‌نسبت سال‌های قبل خیلی کمتر اشتباه می‌کند. احتمالا بازی در کنار چهره‌ای مثل سیدجلال در ‌این قضیه بی‌تاثیر نیست اما شجاع به‌اندازه‌ای مسلط کار می‌کند که گویی سال‌هاست در پرسپولیس توپ می‌زند. او اگرچه کماکان فیزیکی بازی می‌کند و درگیرانه، اما کمی از حواشی‌اش کاسته و کاملا متمرکز در زمین است.

 جای خالی شجاع در تیم‌ملی

 حالا که نگاهی به عملکرد و آمار امسالش می‌کنیم این پرسش مطرح می‌شود که چرا چنین بازیکنی باید از تیم‌ملی دور بماند؟ به گواه آمار، شجاع بیشترین دفع توپ را میان تمام مدافعان لیگ قهرمانان آسیا داشته است، اما کیفیت او تنها محدود به این نیست. پیش‌تر هم گفتیم که او تقریبا تمام استانداردهای یک دفاع مدرن را دارد؛ سرعتش از میانگین مدافعان فوتبال ما بالاتر است، در نبردهای هوایی خیره‌کننده عمل می‌کند و مهم‌تر توانایی بازیسازی او و بازی روی زمین است. اگر به پاس‌هایی که از عقب زمین می‌فرستد دقت کنیم می‌بینیم این اواخر بخش مهمی از برنامه بازیسازی در پرسپولیس بوده است. نمونه کم‌نظیر این بازیسازی در بازی رفت با السد قطر خود را نشان داد. در دقایقی که پرسپولیس تحت فشار بود، شجاع توپ را قطع می‌کند و به‌جای زدن زیر توپ با پاسی 40 متری علی‌پور را در موقعیت تک‌تک قرار می‌دهد. شاید تعداد پاس‌های موثرش این اواخر کمتر از هافبک‌های پرسپولیس نبوده باشد. دیگر اینکه شجاع حضور موثری در حملات تیم دارد. چه گواهی مهم‌تر از اینکه در دو بازی پیاپی گل‌های سه‌امتیازی برای پرسپولیس به ثمر رسانده است. همه اینها نشان از آمادگی شجاع دارد، اما او هم کماکان درهای تیم‌ملی را روی خود بسته می‌بیند.

 پرنده خشمگین!

از قابلیت‌های فنی شجاع گفتیم اما باید از رفتارهای بعضا غیرحرفه‌ای او در زمین هم بگوییم. کمتر بازی‌ای سراغ داریم که در آن خلیل‌زاده به داور اعتراض نکرده باشد حتی در صحنه‌هایی که خطای محرز انجام می‌دهد. شجاع در زمین بازی بیش از حد متعارف عصبانی است و همین باعث شده منتقدان زیادی داشته باشد. با این حال قابلیت‌های فنی‌اش تا حدی توانسته ضعف رفتاری‌اش را پوشش دهد.

 آینده امیدوارکننده

او حالا در 31 سالگی وزنه مهمی برای پرسپولیس است، همچون یک بازیکن با تجربه. با آمادگی بدنی هم که او دارد احتمالا بتواند برای چند سال آرامشی برای خط دفاعی پرسپولیس باشد، حتی در روزهای سخت رفتن سیدجلال. پرسپولیس برای استمرار موفقیت‌هایش به چنین شجاع آماده‌ای بیش از هر چیز نیاز دارد. او قدرت رهبری دارد و شاید در آینده‌ای نه‌چندان دور بازوبند پرسپولیس را هم بر بازو ببندد. می‌گویند کی‌روش بعد از جام ملت‌ها برای همیشه ایران را ترک می‌کند؛ این یعنی اینکه خیلی‌ها که در لیست سیاه او هستند دوباره ملی‌پوش می‌شوند. شجاع قطعا می‌تواند یکی از نفرات بالای این لیست باشد.

بعد از اینکه فدراسیون فوتبال کشورهای ایران و عربستان به‌خاطر برخی مناقشات سیاسی دو کشور با مشکلاتی در روابط با یکدیگر مواجه شدند، کنفدراسیون فوتبال آسیا از دو سال پیش تصمیم گرفت دیدارهای بین‌المللی نمایندگان دو کشور از سال 2016 در کشور ثالث برگزار شود. در رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا تیم‌هایی از دو کشور در گروه‌های مختلف با هم همگروه و مجبور شدند در سال‌های 2016 تا 2018 در کشور ثالث از یکدیگر میزبانی کنند. بعد از اینکه با شکایت فدراسیون فوتبال ایران پرونده این مناقشه به دادگاه عالی ورزش رفت، این امید وجود داشت این دادگاه تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا را وتو کرده تا میزبانی تیم‌های ایرانی و عربستانی در کشورهای یکدیگر از سر گرفته شود، اما این موضوع حداقل برای یک‌سال دیگر تمدید شد.

 قطر به‌جای عمان

طی سال‌های گذشته تیم‌های ایرانی حاضر در لیگ قهرمانان آسیا به دفعات کشور عمان را برای میزبانی از کشورهای عربستانی انتخاب کردند. البته چند باری نیز تیم‌هایی مانند پرسپولیس کشور قطر را برای میزبانی انتخاب کردند، هرچند طی همه این سال‌ها صحبت از گزینه‌هایی از آسیای میانه مانند تاجیکستان، ترکمنستان و حتی کشوری مانند کویت نیز به گوش می‌رسید، اما این اتفاق هرگز محقق نشد و همان تک‌گزینه عمان به‌دلیل روابط صمیمانه سیاسی دو کشور مهم‌ترین میزبان تیم‌های ایرانی ازعربستانی‌ها در لیگ قهرمانان آسیا باقی ماند. با این حال تجربه سه‌ساله میزبانی در عمان برای باشگاه‌های ایرانی چندان هم خوشایند نبوده و با توجه به گرانی پول این کشور، هزینه‌ها برای این تیم‌ها بسیار گران تمام می‌شود و اصلا برای آنها به‌صرفه نیست؛ ضمن اینکه سعودی‌ها در عمان طرفداران زیادی دارند! بنابراین تیم‌های ایرانی حاضر در رقابت‌های امسال در گام اول برای میزبانی از الهلال و الاهلی عربستان به‌دنبال تغییر کشور میزبان هستند و از قطر به‌عنوان گزینه اصلی این دو تیم برای میزبانی نام برده می‌شود. این در حالی است که اگر به هر دلیلی قطر به‌عنوان میزبان تیم‌های ایرانی انتخاب نشود، آنها درصدد انتخاب کویت برخواهند آمد.

نکته قابل توجه اینکه فعلا الهلال برای میزبانی از استقلال، امارات را انتخاب کرده و پیش‌بینی می‌شود الاهلی نیز برای میزبانی از پرسپولیس همین کشور را انتخاب کند.